Virtual EFDE

Jasne

Corina

Nachyliła się do Waltera i dotknęła jego ramienia

Cieszę się, że tak myślisz...bo wiesz...może tego po mnie nie widać i często jestem dla ciebie oschła to jednak prawdziwa miłość jest moim największym marzeniem....

Ania:D

Walter

Ma prawo panienka być taka w stosunku do mnie bo jestem tylko szoferem.

Jasne

Corina

Zrobiło się jej glupio

Wiesz...przepraszam...

Wyznała szczerze.

To nie zależne ode mnie....Po prostu rodzina by nie życzyła sobie bym się z tobą spoufalała...

Ania:D

Walter

To zrozumiałe panienko.

Powiedział.

Jasne

Corina

Odsunęła się od Waltera. Pierwszy raz poczuła się przy nim nieswojo. Gdy byli w parku wysiadła i oparła się o samochód.

Idziesz ze mną?

Spytała

Ania:D

Walter

Chyba nie wypada mi . Nie chciałbym aby później miała panienka jakieś problemy.

Jasne

Corina

Westchnęła.

Trudno....w takim razie pójdę sama...

Rzuciła oddalając się. Kilka alejek dalej mijała dwóch mężczyzn...

Hej może z nami pogadasz?

Właśnie chodź...umil nam czas...

Zaczepiali ją.

Ania:D

Walter

Oparł się o samochód i czekał na Corinę.

Jasne

Corina

Puściła mimo uszu zaczepki mężczyzn. Poszła dalej jednak oni ruszyli za nią.

Boże...zachciało mi się parku...

Myślała ściskając mocniej swoją torebkę...

Ania:D

Walter

Zamknął oczy i wsłuchał się w śpiew ptaków.